علائم و نشانه‌های سندرم روده‌ی تحریک‌پذیر

سندرم روده‌ی تحریک‌پذیر یا IBS نوعی اختلال گوارشی است که اغلب با درد شکمی و گرفتگی‌های عضلانی شکم مشخص می‌شود. علائم سندرم روده‌ی تحریک‌پذیر می‌تواند به طور گسترده‌ای از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و اغلب شبیه به بیماری‌های دیگر است. IBS  یک اختلال مزمن است، به این معنی که به مدت طولانی، اغلب سال‌ها طول می‌کشد. شایع‌ترین علائم سندرم روده‌ی تحریک‌پذیر (IBS) شامل درد یا ناراحتی در شکم و تغییرات در چگونگی حرکات روده یا چگونگی قوام مدفوع فرد است. درد یا ناراحتی IBS ممکن است مانند گرفتگی عضلانی و حداقل دو مورد از موارد زیر باشد:

• اسهال (IBS-D) می‌تواند ناشی از حرکات روده‌ای ناخواسته و مدفوع شکننده باشد؛
• یبوست (IBS-C) می‌تواند همراه با تنش در حرکات روده باشد؛
• اسهال یا یبوست متناوب؛
• افزایش گاز؛
• تورم شکم یا نفخ؛
• درد شکمی یا ناراحتی(معمولاً می‌آید و می‌رود و معمولاً در نیمه‌ی پایین شکم است که پس از غذا خوردن بدتر می‌شود و پس از یک حرکت روده‌ای بهتر می‌شود)؛
• تغییر عادات روده‌ای؛
• عدم تحمل مواد غذایی؛
• مخاط در مدفوع؛
• درد کمر درد پس از خوردن غذاهای خاص؛
• حالت تهوع؛
• نیاز ناگهانی به اجابت مزاج؛
• احساس عدم تخلیه‌ی کامل روده؛
• کاهش وزن نامعلوم؛
• از دست دادن اشتها؛

تقریباً ۷۰ درصد افراد مبتلا به IBS در معرض سوء هاضمه نیز هستند. علایم اغلب توسط حرکات روده‌ای کاهش می‌یابد. زنان مبتلا به IBS ممکن است در طی دوره‌ی قاعدگی علایم بیشتری داشته باشند. برای اکثر افراد، IBS یک بیماری مزمن است، اگرچه ممکن است زمانی نشانه‌ها و علایم بدتر شوند و زمانی دیگر به طور کامل بهبود یافته و یا حتی ناپدید شوند.
اگرچه ۱ مورد از هر ۵ بزرگسال آمریکایی دارای نشانه‌ها و علایم سندرم روده‌ی تحریک‌پذیر هستند، ولی کمتر از ۱ نفر در هر ۵ فرد مبتلا به اقدامات پزشکی نیاز پیدا می‌کنند. با این وجود، مراجعه به پزشک در صورت تغییرات مداوم در عادت‌های روده‌ای یا بروز علایم و نشانه‌های دیگری از IBS ضروری و مهم است، زیرا ممکن است فرد در معرض یک بیماری جدی‌تر مثل سرطان روده‌ی بزرگ باشد. علایمی که ممکن است نشان‌دهنده‌ی یک وضعیت جدی‌تر باشند عبارتند از:

• خونریزی از رکتوم؛
• درد شکم شبانه و یا در حال پیشرفت؛
• خون در مدفوع یا ادرار؛
• مدفوع سیاه یا قیری؛
• استفراغ؛
• درد یا اسهال که خواب را قطع می‌کند؛
• تب؛
• کاهش وزن؛

پزشک ممکن است بتواند به فرد در پیدا کردن راه‌هایی برای از بین بردن علایم اختلال و همچنین رد کردن شرایطی چون بیماری‌های التهابی روده و سرطان روده‌ی بزرگ کمک کند. پزشک همچنین می‌تواند به فرد در جلوگیری از عوارض احتمالی مانند اسهال مزمن نیز کمک کند. چنان‌چه فردی حداقل ۳ بار در ماه و در ۳ ماه گذشته علایم داشته باشد یا علائم او حداقل از ۶ ماه پیش شروع شده باشد، می‌توان گفت فرد به این اختلال مبتلا است. افراد مبتلا به IBS ممکن است اسهال، یبوست یا هر دو را داشته باشند. برخی از افراد مبتلا به IBS تنها اسهال یا یبوست دارند. افرادی که اکثراً دارای اسهال به عنوان یک علامت هستند به عنوان IBS با اسهال (IBS-D) شناخته شده و در موارد شدید IBS-D ممکن است کنترل روده خود را از دست بدهند. کسانی که اغلب دارای یبوست به عنوان یک علامت هستند، به عنوان IBS با یبوست (IBS-C) در نظر گرفته می‌شوند. اغلب پس از خوردن غذا علایم تشدید می‌شود. IBS می‌تواند دردناک باشد، اما به سایر مشکلات سلامتی منجر نمی‌شود و به دستگاه گوارش فرد آسیب وارد نمی‌کند. اگر چه اختلال هورمون تستوسترون نشانه ای از IBS نیست اما تا ۷۰ درصد افراد مبتلا به IBS را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
علایم IBS برای هر فرد متفاوت است. ممکن است برخی یا همه‌ی علایم ذکر شده در بالا در فرد وجود داشته باشد. اکثر افراد علائم خفیف دارند، اما در برخی موارد ممکن است علائم آن‌قدر شدید باشد که بر زندگی روزمره فرد اثر نامطلوب بگذارد. استرس می‌تواند علایم را تشدید کند. برخی افراد علائم ادراری یا مشکلات جنسی نیز دارند.