علایم و نشانه‌های بیماری کرون

علایم هر فرد به بخشی از دستگاه گوارش که دچار آسیب شده است، بستگی دارد. بیماری کرون می تواند بر روی هر بخش از دستگاه گوارش تأثیر بگذارد. در حالی که علایم از بیماری به بیمار دیگر تغییر می‌کنند و در بعضی افراد ممکن است بیشتر از دیگران باشد. در برخی از افراد مبتلا به بیماری کرون، تنها بخش آخر روده کوچک (ileum) تحت تأثیر قرار می‌گیرد. در سایر موارد، این بیماری به روده‌ی بزرگ (بخشی از روده بزرگ) محدود می‌شود. شایع‌ترین مناطق تحت تأثیر بیماری کرون آخرین بخش از روده‌ی کوچک و روده‌ی بزرگ است. علایم و نشانه های بیماری کرون می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. آن‌ها معمولاً به تدریج توسعه می‌یابند، اما گاهی ناگهانی و بدون هشدار بروز می‌کنند. همچنین ممکن است در یک دوره‌ی زمانی فرد هیچ علایمی نداشته باشد. هنگامی که این بیماری فعال است علائم و نشانه‌های ممکن عبارتند از:

• اسهال مداوم: اسهال یک مشکل رایج در افراد مبتلا به بیماری کرون است؛
• خونریزی از رکتوم: خونریزی مقعدی ممکن است خون قرمز روشن در کاسه توالت یا خون تیره‌تر مخلوط با مدفوع باشد در مواردی حتی خون موجود در مدفوع مخفی بوده با چشم رؤیت نمی‌شود.
• درد و گرفتگی شکمی: درد شکم و گرفتگی التهاب و زخم‌ها می‌توانند حرکت عادی محتوی روده را از طریق دستگاه گوارش تحت تأثیر قرار دهند و ممکن است باعث درد و گرفتگی شوند و حتی از شدت درد باعث تهوع و استفراغ گردند.
• نیاز به اجابت مزاج فوری؛
• احساس تخلیه‌ ناقص مدفوع؛
• یبوست (می‌تواند منجر به انسداد روده شود)؛

برخی علایم عمومی و عارضه‌هایی که ممکن است با IBD مرتبط باشند، عبارت‌اند از:

• تب و خستگی: بسیاری از افراد مبتلا به بیماری کرون دارای تب کم درجه، احتمالاً به علت التهاب یا عفونت هستند که ممکن است همراه با احساس خستگی یا کمبود انرژی باشد.
• از دست دادن اشتها؛
• کاهش وزن؛
• تعریق شبانه؛
• زخم‌های دهانی؛
• التهاب پوست، چشم‌ها و مفاصل؛
• التهاب مجاری صفراوی یا کبد؛
• تأخیر رشد یا رشد جنسی در کودکان؛
• از دست دادن چرخه‌ی طبیعی قاعدگی؛
• تهوع و استفراغ؛

بیمار ممکن است تمام یا فقط یکی از موارد فوق را تجربه کند. برخی از افراد علایم شدید را تجربه می‌کنند، اما بعضی دیگر فقط مشکلات خفیف دارند. با این حال بیماری کرون یک بیماری غیر قابل پیش‌بینی است. با گذشت زمان، علایم فرد تغییر کرده و ممکن است در دوره‌ای از زمان فاقد نشانه شود یا در دوره‌ای دیگر بدون هشدار قبلی به صورت ناگهانی بروز کند. ممکن است بیماران تجربه دوره‌های طولانی مدت از بیماری را داشته باشند که برای هفته‌ها یا ماه‌ها طول می‌کشد، زمانی که علایم خفیف یا بیماری بدون نشانه است، دوره تجدید و باززایی و زمانی که علایم تشدید می‌شود دوره‌ی عود بیماری نامیده می‌شود.

با این حال ابتلا به این علایم کافی نبوده و صحت ابتلا به بیماری کرون فقط با انجام آزمایش و بررسی‌های پزشک قطعی می‌شود. افراد مبتلا به کرون اغلب دچار از دست دادن اشتها و در نتیجه کاهش وزن خواهند شد. احساس خستگی و کمبود انرژی نیز در آنان شایع است. کرون ممکن است در میان کودکان و جوانان به سرعت گسترش یابد و پیشرفت کند. کرون یک نوع بیماری مزمن است، بدین معنی که بیماران احتمالاً دوره‌هایی را تجربه می‌کنند که بیماری به وجود می‌آید و علایم را ایجاد می‌کند و پس از آن دوره‌هایی از بهبودی حاصل می‌شود که ممکن است بیماران علایمی نداشته باشند. در موارد شدیدتر، کرون ممکن است منجر ایجاد شکاف در جداره شده و باعث درد و خونریزی به خصوص در هنگام حرکت روده شود. التهاب همچنین ممکن است باعث ایجاد فیستول شود. فیستول یک تونل و کانال غیر طبیعی بین روده و سایر ارگان‌ها مانند واژن، مثانه یا سطح پوست است که یک وضعیت جدی بوده و نیازمند توجه فوری پزشکی است. بنابراین تا یک سوم بیماران مبتلا به بیماری کرون ممکن است یک یا چند مورد زیر را در ناحیه مقعد داشته باشد:

• تورم بافت اسفنکتر مقعد، عضله‌ی موجود در انتهای روده‌ی بزرگ که کنترل دفع را دارد.
• توسعه زخم‌ها و شکاف‌ها (زخم‌های طولانی) در داخل اسفنکتر مقعد که می‌تواند باعث خونریزی و درد حین دفع مدفوع شوند.
• توسعه فیستول‌های مقعدی که ترشحات روده‌ای در آن ممکن است از دهانه‌ی فیستول روی پوست تخلیه شوند.
• توسعه آبسه‌های رکتال.

بروز تغییرات مداوم در عادات روده و علایم و نشانه‌های بیماری کرون مانند درد شکمی، وجود خون در مدفوع، اسهال مقاوم به داروهای بدون نسخه و تب ناشناخته که بیش از یک یا دو روز طول می‌کشد به همراه کاهش وزن نامعلوم نیاز به مراجعه فوری به پزشک دارد. از آن جایی که این بیماری می‌تواند هر قسمتی از لوله گوارشی را درگیر کند، قادر است تا با گذشت زمان با درگیری نواحی بیشتر تشدید شود. به همین دلیل مهم است که فرد علایم خود را جدی گرفته و صادقانه تمامی اطلاعات آن‌ها در اختیار پزشک قرار دهد. زیرا پزشک از این اطلاعات به منظور تعیین بهترین برنامه درمانی استفاده خواهد کرد.
به همین منظور علایم بیماری کرون را در موارد خفیف تا متوسط و سپس متوسط تا شدید طبقه‌بندی جداگانه‌ای نموده‌اند که در ادامه به آن می‌پردازیم.

• علایم بیماری کرون خفیف تا متوسط شامل اسهال مکرر و درد شکمی (اما بیمار قادر به راه رفتن و خوردن به طور معمول هست.) است و هیچ نشانه ای از کم آبی، تب شدید، حساسیت شکم، انسداد روده و کاهش وزن بیش از ۱۰٪ وجود ندارد.
• علایم بیماری کرون متوسط ​​تا شدید شامل اسهال مکرر، درد شکمی یا حساسیت به لمس، تب، کاهش وزن قابل توجه و کم خونی شدید (بعضی از این علایم ممکن است شامل خستگی، تنگی نفس، سرگیجه و سردرد باشد.) است.
• علایم بیماری کرون بسیار شدید شامل علایم پایدار علی‌رغم درمان مناسب برای کرون متوسط ​​تا شدید و همچنین تب شدید، استفراغ مکرر، شواهدی از انسداد روده یا آبسه و کاهش شدید وزن است که بعضی از علایم آن مانند درد شکمی، تورم شکم، تهوع یا استفراغ، اسهال و یبوست در فرد از بین نمی‌رود یا بدتر می‌شود.

زمانی که پزشک با توجه به علایم هر فرد درمانی را تجویز می‌کند، بیمار موظف است تا آن را مطابق دستور پزشک اجرایی کند. در صورت وجود سؤال یا نگرانی از روند درمان باید از پزشک معالج مشاوره و راهنمایی گرفت.