آپاندیسیت حاد و مزمن و شیوع آپاندیسیت
آپانديسيت يک التهاب بافتی است که از روده‌ی بزرگ گسترش مي‌يابد. آپاندیس در سمت راست پایین شکم قرار دارد. این کیسه باریک و به شکل لوله‌ای است که از روده‌ی بزرگ خارج می‌شود. اگرچه آپاندیس بخشی از دستگاه گوارش است، اما یک عضو ارثی است. این بدان معنی است که هیچ عملکرد حیاتی را برای بدن فرآهم نمی‌کند و فرد بدون آن نیز می‌تواند یک زندگی عادی و سالم داشته باشد. دیواره‌ی آپاندیس حاوی بافت لنفاوی است که بخشی از سیستم ایمنی بدن است. همانند سایر قسمت‌های کولون، دیواره آپاندیس نیز حاوی یک لایه عضلانی است، اما لایه‌ی عضله آن به نسبت ضعیف‌تر است. هدف از وجود آپاندیس ناشناخته است. مطالعات نشان می‌دهد که آپاندیس در ایمنی روده نقش مهمی ایفا کند، اما هیچ نشانه قطعی برای اثبات آن وجود ندارد. نکته قابل توجه امکان زندگی بدون آپاندیس بدون عواقب ظاهری است. آپاندیسیت یک اورژانس پزشکی است که همیشه نیاز به جراحی سریع برای برداشتن آپاندیس دارد. آپاندیس ملتهب در نهایت سوراخ یا منفجر خواهد شد و مواد آن درون شکم پخش خواهد شد.
آپاندیسیت می‌تواند در هر زمانی رخ دهد، اما اغلب بین ۱۰ تا ۳۰ سالگی رؤیت می‌شود. علائم شایع آن شامل درد در اطراف شکم، کاهش اشتها، حالت تهوع، تورم شکمی و تب درجه پایین است. آپاندیسیت باعث درد در پایین سمت راست شکم می‌شود. با پیشرفت التهاب، درد آپاندیسیت به طور معمول افزایش می‌یابد و در نهایت شدید می‌شود. یکی از علل احتمالی آپاندیسیت، انسداد آپاندیس است. آپاندیس اغلب توسط مدفوع، یک جسم خارجی و بافت سرطانی مسدود می‌شود. انسداد می تواند منجر به ایجاد ضایعات باکتری در داخل ارگان و تشکیل چرک و عفونت شود. آپاندیسیت ممکن است حاد یا مزمن باشد. در ایالات متحده، آپاندیسیت شایع‌ترین علت درد شکمی است که منجر به جراحی خواهد شد. حدود ۵ درصد از آمریکایی ها در معرض آپاندیسیت هستند. عدم درمان به موقع آپاندیسیت می‌تواند جدی، تهدید کننده حیات و گاه مرگ‌بار باشد.
آپاندیسیت معمولاً مبتنی بر سوابق پزشکی و معاینه‌ی فیزیکی بیمار است. با این حال، تعداد گلبول‌های سفید خون، ادرار، تصویربرداری اشعه ایکس شکم، سونوگرافی، توموگرافی کامپیوتری و لاپاروسکوپی نیز ممکن است در تشخیص مفید باشد. با توجه به اندازه و مکان آپاندیس و نزدیکی آن به ارگان‌های دیگر تشخیص افتراقی از سایر بیماری‌های شکمی و لگنی و یا حتی در هنگام شروع درد زایمان در دوران بارداری دشوار است. سایر بیماری‌هایی که می‌توانند علایم آپاندیسیت را تقلید کنند شامل دیورتیکولیت، بیماری التهابی لگنی (PID)، بیماری‌های التهابی راست شکم (بیماری زخم معده، بیماری کبد یا زخم دوازدهه)، حاملگی خارج رحمی و بیماری کلیوی است. درمان آپاندیسیت معمولاً آنتی‌بیوتیک و آپاندکتومی است. عوارض آپاندکتومی شامل عفونت زخم و آبسه است.
شیوع آپاندیسیت
آپاندیسیت یکی از شایع‌ترین موارد جراحی اضطراری است و همچنین یکی از رایج‌ترین علل درد شکم است. در ایالات متحده به طور سالانه ۲۵۰،۰۰۰ مورد آپاندیس گزارش می‌شود که نشان دهنده ۱ میلیون بیمار بستری روزانه است. میزان شیوع آپاندیسیت حاد از اواخر دهه ۱۹۴۰ به طور پیوسته کاهش یافته است و میزان بروز سالانه آن ۱۰ مورد در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر است. آپاندیسیت در ۷٪ از جمعیت ایالات متحده رخ می‌دهد. در کشورهای آسیایی و آفریقایی، بروز آپاندیسیت حاد ممکن است به دلیل رژیم غذایی ساکنان این مناطق جغرافیایی پایین باشد. میزان بروز آپاندیسیت با مصرف بالای فیبر غذایی کمتر است. به نظر می‌رسد فیبر غذایی سبب کاهش ویسکوزیته مدفوع، کاهش زمان انتقال روده و جلوگیری از تشکیل موادی می‌شود که افراد را در معرض انسداد آپاندیس قرار می‌دهد. در چند سال گذشته، کاهش فراوانی آپاندیسیت در کشورهای غربی گزارش شده است که ممکن است مربوط به تغییرات در مصرف فیبرهای رژیم غذایی باشد. در واقع، بروز بیشتر آپاندیسیت در ارتباط با مصرف کم فیبر در این کشورها است. در بزرگسالان، میزان آپاندیسیت در مردان تقریباً ۱٫۴ برابر بیشتر از زنان است. بروز آپاندکتومی اولیه در هر دو جنس تقریباً برابر است. میزان بروز آپاندیسیت به تدریج از زمان تولد، در سال‌های پایانی نوجوانان و سپس در سال‌های سالمندی کاهش می‌یابد. میانگین سنی که آپاندیسیت در اطفال اتفاق می افتد، ۶ الی ۱۰ سال است. هیپرپلازی لنفوئیدی بیشتر در بین نوزادان و بزرگسالان دیده می‌شود و مسئول افزایش شیوع آپاندیسیت در این گروه سنی است. سن متوسط آپاندکتومی ۲۲ سال است.
