روش های درمان کیست مویی یا سینوس پیلونیدال با دارو بدون عمل جراحی
برای درمان کیست مویی یا سینوس پیلونیدال پزشک با توجه به شدت بیماری و حاد یا مزمن بودن آن و نوع علائم کیست مویی برای انتخاب درمان تصمیم می‌گیرد. با وجود تشخیص بیماری در مراحل ابتدایی آن که هنوز بیمار هیچ علامتی از درد و التهاب ندارد، ممکن است پزشک علاوه بر توصیه به رعایت بهداشت فردی و تمیز نگه داشتن محل توده، آنتی‌بیوتیک نیز تجویز کند. در مراحل حاد بیماری که فرد از تورم و درد رنج می‌برد، پزشک علاوه بر درمان آنتی‌بیوتیکی و ضد درد و مصرف مکمل روی و ویتامین C، ممکن است سوراخ و تخلیه کردن چرک موجود در آن را نیز در بیمارستان تحت بی‌حسی موضعی توصیه کند. زیرا این سینوس با درمان دارویی فقط تسکین می‌یابد و به طور کامل بهبود نمی‌یابد. هرچند پیشرفت علم توانسته چند روش غیر جراحی کم‌تهاجمی را بر سر راه پزشکان و بیماران قرار دهد اما این روش‌ها هنوز نتوانسته‌اند به قدری مؤثر واقع شوند که جای درمان قطعی آن یعنی جراحی را بگیرند. برخی از این روش‌های غیر جراحی شامل:
-
- تزریق فنل :
روشی برای درمان سینوس پیلودینال به خصوص در آبسه حاد و بیماری مزمن آن، تزریق فنل است که پزشک با کمک بی‌حسی موضعی، یک ترکیب شیمیایی ضدعفونی کننده را به درون سینوس مویی تزریق می‌کند که احتمالاً کافی نبوده و نیاز به تکرار پیدا خواهد کرد. در این روش از ژل پارافین برای جلوگیری از آسیب بافت پوست، ناشی از ماده‌ی فنل استفاده میشود. تزریق فنل ممکن است همراه با برداشتن موضعی سینوس نیز به صورت ترکیبی انجام شود. بهبود زخم معمولاً نیاز به ۴ الی ۸ هفته زمان دارد. ولی به دلیل عود زیاد روش تزریق فنل با استقبال کمی مواجه شده و کمتر از سایر تکنیک‌ها استفاده میشود.
از آنجایی که احتمال پاسخ التهابی شدید موضعی پس از تزریق فنل وجود دارد، بیماران باید یک شب در بیمارستان بستری شوند. پس از آن، بیمار مجاز به بازگشت به خانه، همراه با دستورالعمل مراقبتی اصلاح و زدودن موهای ناحیه و حمام روزانه است.
-
- چسب فیبرین :
یکی دیگر از درمان‌های پزشکی جدیدتر و مورد مطالعه استفاده از چسب فیبرین در درمان کیست مویی یا سینوس پیلونیدال به جای اعمال جراحی سنگین‌تر است. این روش می‌تواند با کم‌ترین میزان تهاجم در درمان سریع کیست مویی یا سینوس پیلونیدال مؤثر باشد. یکی از ویژگی‌های این روش درد کمتر آن نسبت به روش‌های سنتی و فلپ است. این کار می‌تواند تحت بی‌هوشی موضعی یا عمومی انجام شود و فرد نهایتاً طی یک الی دو روز به فعالیت روزمره خود باز گردد. چسب فیبرین همچنین نشان داده که بهتر از گزینه‌های تهاجمی‌تر در درمان بیماری سینوس پیلونیدال کودکان است.
چسب فیبرین به علت مزایا و میزان عود تقریباً یکسان با سایر روش‌های جراحی باید به عنوان درمان خط اول بسیاری از سینوس‌های پیلونیدال در نظر گرفته شود. این روش توانسته بالاترین سطح رضایت را در بیماران به وجود آورد.
اخیراً تکنیک‌های رادیوفرکانسی نیز برای کاهش درد در کنار سایر روش‌ها مورد مطالعه قرار گرفته است. این دو نوآوری که گفته شد، منعکس‌کننده تلاش‌های جاری برای تعریف یک رویکرد درمانی کم‌تهاجی بیماری پیلونیدال است که حداقل به همان اندازه‌ی روش‌های سنتی مؤثر باشند.
با این حال، با وجود چند درمان پزشکی کشف شده برای سینوس پیلونیدال، به طور گسترده آبسه‌‌ی تشکیل شده از یک سینوس پیلونیدال فقط باید با درمان جراحی یا برش و تخلیه درمان شود.
