عوارض بیماری کرون التهاب درون روده‌ای و نواحی خارج از آن

در مراحل اولیه، بیماری کرون باعث ایجاد زخم‌های کوچک، پراکنده، کم عمق و فرسایشی در سطح داخلی روده می‌شود. این فرسایش‌ها، زخم‌های آفتی نامیده می‌شوند. با گذشت زمان، فرسایش‌ها عمیق‌تر و بزرگتر می‌شوند، در نهایت زخم‌های واقعی (که عمیق‌تر از فرسایش هستند) باعث ایجاد زخم و سفتی روده می‌گردند.
با پیشرفت بیماری، قطر روده به طور فزاینده‌ای کاهش می‌یابد و در نهایت می‌تواند مانع عبور مواد درون خود شود. زخم‌های عمیق می‌تواند در دیواره‌ی روده سوراخ ایجاد کند و باکتری‌های داخل روده می‌توانند اندام‌های مجاور و حفره‌ی شکم اطراف را آلوده کنند. هنگامی که بیماری کرون باعث انسداد قسمتی از روده‌ی کوچک می‌شود، جریان محتوای آن نیز از طریق روده متوقف می‌گردد. علائم انسداد روده‌ی کوچک شامل گرفتگی‌های شدید شکم، تهوع، استفراغ و بی‌حسی شکمی است. زخم های عمیق همچنین می توانند با سوراخ ایجاد شده در دیواره‌های روده‌ی کوچک و روده‌ی بزرگ یک تونل بین روده و اندام‌های مجاور ایجاد کنند.
اگر تونل زخم به داخل حفره شکمی برسد، فضای خالی مجاور محتوی ترشحات چرکی آبسه شکمی ایجاد می‌کند که می‌تواند به توده‌ی شکمی، تب بالا و درد شکمی منجر شود. وقتی تونل زخم ادامه می‌یابد یک کانال به نام فیستول ایجاد خواهد شد. تشکیل فیستول بین روده و مثانه (فیستول حنجره‌ای) می‌تواند باعث عفونت‌های مکرر ادراری و عبور گاز و مدفوع در طی ادرار شود. وقتی فیستول بین روده و پوست ایجاد می‌شود (فیستول پوستی) ترشحات روده و مخاط همراه آن به صورت متورم و دردناک روی پوست شکم ظاهر می‌شود. توسعه‌ی فیستول بین کولون و واژن (فیستول کولون و واژن) باعث دفع گاز و مدفوع از طریق مهبل (واژن) می‌شود. بنابراین عوارض بیماری کرون مربوط به التهاب درون روده‌ای عبارتند از:

• انسداد و سوراخ شدن روده کوچک؛
• آبسه‌ها؛
• فیستول‌ها؛
• خونریزی روده؛

انسداد عظیم یا انقباض کولون (megacolon) و پارگی (سوراخ شدن) روده عوارض بالقوه و تهدید کننده‌ی زندگی بیماران کرون هستند که هر دو به طور کلی نیاز به عمل جراحی دارند، اما خوشبختانه این دو عارضه کمیاب هستند. سایر عوارض بیماری کرون شامل:

• افزایش خطر سرطان روده به علت التهاب مزمن روده‌: داده های اخیر نشان می‌دهد که خطر ابتلا به سرطان روده‌ی کوچک و کولون در بیماران مبتلا به بیماری کرون طولانی مدت وجود دارد.
• کمبود ویتامین و مواد معدنی: التهاب مزمن روده‌ی کوچک و یا بیمارانی که قسمت‌های آسیب دیده‌ی روده خود را از بین برده‌اند، ممکن است با کمبود جذب ویتامین B-12 مواجه شوند. با گذشت زمان، از دست دادن خون ناشی از التهاب و زخم معده باعث کم خونی فقر آهن می‌شود. ابتلا به بیماری کرون حتی می‌تواند ویتامین D را کاهش دهد که منجر به از دست دادن استخوان (استئوپنی یا پوکی استخوان) می‌شود. استفاده از کورتیکواستروئید می‌تواند باعث کاهش استخوان شود.

در مواردی عوارض بیماری کرون به دستگاه گوارش ختم نشده و نواحی خارج از آن را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد که عبارت‌اند از:

• سنگ کلیه: یک عارضه احتمالی از بیماری کرون در روده کوچک سنگ کلیه است.
• التهاب پوست: التهاب پوست شامل لکه‌های دردناک قرمز بر روی پاها (اریتماتوز ندوموس) و یک بیماری زخم پوستی است که عموماً در اطراف مچ پا به نام پودرما گانگرنوزوم یافت می‌شود.
• التهاب مفاصل، ستون فقرات: آرتریت می‌تواند درد، تورم و سفتی مفاصل را ایجاد کند و التهاب کمر (آرتریت مفصلی ساکرولیایک) و ستون فقرات (اسپوندیلیت انکیلوز) می‌تواند درد و سفتی ستون فقرات را ایجاد کند
• التهاب چشم: التهاب چشم می‌تواند مشکلات بصری ایجاد کند.
• التهاب کبد و مجاری صفراوی: التهاب کبد (هپاتیت) یا مجاری صفراوی (کلانژیت اسکلروز اولیه) نیز ممکن است رخ دهد. Cholangitis اسکلروزیس سبب کاهش و انسداد مجاری صفراوی تخلیه کبد می‌شود و می‌تواند به پوست زرد (زردی)، عفونت‌های مکرر باکتریایی و سیروز کبدی با نارسایی کبدی منجر شود. Cholangitis اسکلروزیس با نارسایی کبدی یکی از دلایل پیوند کبدی است. این بیماری نیز اغلب با توسعه سرطان مجاری صفراوی پیچیده همراه است.
• بیماران مبتلا به بیماری کرون همچنین ممکن است از افزایش گرایش به تشکیل لخته‌های خون (hypercoagulability) رنج ببرند.

این علائم و نشانه‌های اضافه بر روده می‌توانند به التهاب مرتبط باشند. در صورت بروز هر عارضه باید پزشک را در جریان قرار داد، حتی اگر به نظر برسد که هیچ ارتباطی با بیماری کرون وجود ندارد.