کرون چیست؟ بیماری‌ التهابی مزمن روده

بیماری کرون نوعی بیماری مربوط به روده است که در این مطلب با معرفی آن به علتهای پدید آورنده این بیماری، علائم ناشی از آن، عوارض، نحوه تشخیص و آزمایش های مربوط به آن آشنا می شویم.

بیماری کرون چیست؟

علت ایجاد کننده‌ی بیماری کرون هنوز ناشناخته است و یکی از بیماری‌های التهابی مزمن روده شناخته شده است. بیماری کرون به طور عمده باعث ایجاد زخم (شکاف در پوشش) روده‌ی کوچک و روده‌ی بزرگ می‌شود، این بیماری گاهی اوقات به نام بیماری التهابی مزمن روده نیز شناخته می‌شود، البته تنها بیماری مزمن روده‌ای نیست، اما می‌تواند سیستم گوارش را در نقاط دیگر از دهان تا مقعد تحت تأثیر خود قرار دهد. بیماری کرون می‌تواند در روده کوچک، روده بزرگ یا هر دو بروز کند. این بیماری بعد از کشف و توصیف آن توسط یک پزشک در سال ۱۹۳۲ نامگذاری شد. البته به اسامی چون آنتروپ گرانولوماتوز یا کولیت، آنتیتیون منطقه‌ای، ایلئویت یا انتهای ایلئویت نیز شناخته می‌شود.
درد شکمی، اسهال، استفراغ، تب و کاهش وزن از علایم بالینی بیماری کرون است. باید توجه داشت که بیماری کرون مربوط به روده‌ی کوچک ممکن است باعث انسداد روده نیز شود. بیماری کرون همچنین می‌تواند با گره‌های قرمز، نارنجی و التهاب مفاصل، ستون فقرات، چشم‌ها و کبد همراه باشد. تشخیص بیماری کرون توسط آنزیم باریم، پرتو باریم رود‌ه‌ی کوچک و کولونوسکوپی امکان‌پذیر است. انتخاب درمان بیماری کرون به محل و شدت بیماری بستگی دارد. درمان بیماری کرون شامل داروهای سرکوب‌کننده‌ی التهاب یا سیستم ایمنی بدن، آنتی‌بیوتیک‌ و جراحی است.
در واقع بیماری کرون به یک بیماری التهابی مزمن دیگر است که تنها کولون را درگیر کرده و به نام کولیت اولسراتیو شناحته می‌شود، مشابه است. اگرچه علایم این دو بیماری کاملا مشابه هستند، اما مناطق متأثر از دستگاه گوارش (دستگاه گوارش) متفاوت هستند.کرون اغلب بر روی پایان روده کوچک (ileum) و شروع روده بزرگ تأثیر می‌گذارد، اما ممکن است در هر بخش از دستگاه گوارش، روده‌ی بزرگ، راست روده و حتی در معده، دهان و مری نیز ایجاد گردد. اما کولیت زخمی محدود به کولون (کولیت) و یا رکتوم (پروستیت) است. از طرفی الگوهای التهاب در بیماری کرون متفاوت از کولیت زخمی است. بیماری کرون می‌تواند بر کل ضخامت دیواره‌ی روده تأثیر بگذارد، در حالی که کولیت زخم به جز در موارد شدیدتر تنها شامل لایه‌های سطحی پوشش داخلی روده‌ی بزرگ است. در نهایت، در بیماری کرون، التهاب روده می تواند ترک‌های مناطق طبیعی بین تکه‌های روده بیمار را از بین ببرد ولی در کولیت زخمی این اتفاق نمی‌افتد. بنابراین، بخش آسیب دیده ی روده در بیماری کرون اغلب با زخم‌های عمیق‌تر با پوشش طبیعی بین این زخم‌ها پوشیده می‌شود.

بیماری کرون و کولیت اولسراتیو با هم اغلب به عنوان بیماری التهابی روده (IBD) نامیده می‌شوند. کولیت زخمی و بیماری کرون هیچ درمان پزشکی ندارند. هنگامی که بیماری‌ها‌ شروع می‌شوند، تمایل دارند تا بین دوره‌های عدم فعالیت و فعالیت (عود) نوسان کنند.
مردان و زنان به طور مساوی تحت تأثیر بیماری‌های التهابی روده قرار می‌گیرند. آمریکایی‌ها بیشتر از تبار یهودی اروپایی احتمال دارد که IBD را در جمعیت عمومی گسترش دهند. IBD از لحاظ تاریخی بیشتر به عنوان بیماری قفقازی شناخته شده است، اما مواردی از ابتلا به آن نیز در آفریقایی‌ها و آمریکایی‌ها گزارش شده است. شیوع IBDدر میان جمعیت‌های اسپانیایی و آسیایی پایین‌تر است. این بیماری‌ها اغلب در دوران نوجوانی و زود هنگام (معمولاً بین ۱۵ تا ۳۵ سالگی) شروع می‌شود. در موارد محدودی ممکن است اولین تشخیص بعد از ۵۰ سالگی رؤیت شود. تعداد موارد جدید (بروز) و تعداد موارد مبتلا (شیوع) بیماری کرون در ایالات متحده در حال افزایش است، اگرچه دلیل آن هنوز کاملاً درک نشده است.
بیماری کرون معمولاً در بستگان بیماران مبتلا به این بیماری دیده می‌شود. اگر یک فرد دارای یک نسل از این بیماری باشد، خطر ابتلا به بیماری به اندازه ۱۰ برابر بیشتر از جمعیت عمومی است و اگر نسب با بیماری کرون یک خواهر و برادر باشد، ۳۰ برابر بیشتر است. این بیماری همچنین در میان بستگان بیماران مبتلا به کولیت زخمی نیز شایع‌تر است.

علت بروز بیماری کرون چیست؟

برخی از دانشمندان معتقدند که ممکن است عفونت باکتریایی خاصی، مانند گونه‌های مایکوباکتریوم علت بیماری کرون باشند. تا به امروز، هیچ شواهد قانع کننده‌ای از علت عفونی بیماری کرون یافت نشده است. به نظر می‌رسد که بیماری کرون نتیجه تعامل عوامل مختلفی است که عبارت‌اند از:

• وراثت: برخی ژن‌ها ممکن است باعث ایجاد حساسیت بیشتر به توسعه بیماری کرون در فرد شود.
• سیستم ایمنی بدن: سیستم ایمنی بدن بر دستگاه گوارش اثر می‌گذارد و باعث التهاب می‌شود.
• عوامل محیطی: باکتری، ویروس یا برخی از عوامل ناشناخته در محیط موجب پاسخ ایمنی غیر طبیعی در فرد می‌شود.
• مواد خارجی (آنتی ژن): مواد خارجی موجود در محیط نیز ممکن است سبب التهاب شوند و یا ممکن است سیستم دفاعی بدن را تحریک کنند تا التهاب ایجاد شده و بدون کنترل ادامه پیدا کند.

مطالعات نشان داده است که ۵ تا ۲۰ درصد از افراد مبتلا به این بیماری دارای نسبیت درجه اول (والدین، فرزندان یا خواهر و برادر) آن هستند. این خطر با بیماری کرون بیشتر از کولیت اولسراتیو است. خطر ابتلا به IBD در هر دو والد نیز به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. این بیماری بیشتر در میان افرادی از اروپای شرقی از جمله یهودیان اروپایی وجود دارد.

علائم و نشانه های کرون

علائم هر فرد به بخشی از دستگاه گوارش که دچار آسیب شده است، بستگی دارد. بیماری کرون می تواند بر روی هر بخش از دستگاه گوارش تأثیر بگذارد. در حالی که علائم از بیماری به بیمار دیگر تغییر می‌کنند و در بعضی افراد ممکن است بیشتر از دیگران باشد. در برخی از افراد مبتلا به بیماری کرون، تنها بخش آخر روده کوچک (ileum) تحت تأثیر قرار می‌گیرد. در سایر موارد، این بیماری به روده‌ی بزرگ (بخشی از روده بزرگ) محدود می‌شود. شایع‌ترین مناطق تحت تأثیر بیماری کرون آخرین بخش از روده‌ی کوچک و روده‌ی بزرگ است. علائم و نشانه های بیماری کرون می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. آن‌ها معمولاً به تدریج توسعه می‌یابند، اما گاهی ناگهانی و بدون هشدار بروز می‌کنند. همچنین ممکن است در یک دوره‌ی زمانی فرد هیچ علائمی نداشته باشد. هنگامی که این بیماری فعال است علائم و نشانه‌های ممکن عبارتند از:

• اسهال مداوم: اسهال یک مشکل رایج در افراد مبتلا به بیماری کرون است
• خونریزی از رکتوم: خونریزی مقعدی ممکن است خون قرمز روشن در کاسه توالت یا خون تیره‌تر مخلوط با مدفوع باشد در مواردی حتی خون موجود در مدفوع مخفی بوده با چشم رؤیت نمی‌شود.
• درد و گرفتگی شکمی: درد شکم و گرفتگی التهاب و زخم‌ها می‌توانند حرکت عادی محتوی روده را از طریق دستگاه گوارش تحت تأثیر قرار دهند و ممکن است باعث درد و گرفتگی شوند و حتی از شدت درد باعث تهوع و استفراغ گردند.
• نیاز به اجابت مزاج فوری
• احساس تخلیه‌ ناقص مدفوع
• یبوست (می‌تواند منجر به انسداد روده شود)

برخی علایم عمومی و عارضه‌هایی که ممکن است با IBD مرتبط باشند، عبارت‌اند از:

• تب و خستگی: بسیاری از افراد مبتلا به بیماری کرون دارای تب کم درجه، احتمالاً به علت التهاب یا عفونت هستند که ممکن است همراه با احساس خستگی یا کمبود انرژی باشد.
• از دست دادن اشتها
• کاهش وزن
• تعریق شبانه
• زخم‌های دهانی
• التهاب پوست، چشم‌ها و مفاصل
• التهاب مجاری صفراوی یا کبد
• تأخیر رشد یا رشد جنسی در کودکان
• از دست دادن چرخه‌ی طبیعی قاعدگی
• تهوع و استفراغ

انواع بیماری کرون

ایلئوکولیت: شایع ترین شکل کولون، ایلئوکولیت، درگیری پایان روده‌ی کوچک (ileum) و روده‌ی بزرگ است. علایم آن شامل اسهال و گرفتگی یا درد در قسمت پایین سمت راست یا وسط شکم است. این نوع اغلب با کاهش وزن قابل توجه همراه است.

ایلیت: این نوع تنها بر روی یبوست تأثیر می‌گذارد. علایم آن مشابه ایلئوکولیت هستند. در موارد شدید، امکان بروز عوارضی چون فیستول یا آبسه التهابی در ربع پایین راست شکم وجود دارد. انسداد روده‌ی کوچک نیز ممکن است رخ دهد.
بیماری کرون معده: این نوع بر روی معده و ابتدای روده کوچک (دوازدهه) تأثیر می‌گذارد. علایم آن شامل از دست دادن اشتها، کاهش وزن، تهوع و استفراغ است.
Jejunoileitis: این نوع با مناطق پر از التهاب در نیمه‌ی بالای روده کوچک (jejunum) مشخص می‌شود. علایم آن شامل درد خفیف تا شدید شکم و گرفتگی عضلات پس از غذا و همچنین اسهال است. در موارد شدید و یا پس از دوره های طولانی، ممکن است فیستول تشکیل شود.
کولیت کرون: این نوع تنها روی کولون تأثیر می‌گذارد. علایم آن شامل اسهال، خونریزی رکتال و انسداد، آبسه مقعدی، فیستول و زخم است. ضایعات پوستی و درد مفصلی در این فرم کرون بیشتر از دیگران دیده می‌شود.

چه افرادی به کرون مبتلا می شوند؟

به طور کلی همه افراد در معرض ابتلا به بیماری کرون قرار دارند. درادامه مطلب با انواع کرون در بارداری و کرون در کودکان و نوجوانان آشنا خواهیم شد.

کودکان

علائم بیماری کرون در کودکان و نوجوانان ممکن است خفیف یا شدید باشد. اکثر کودکان مبتلا به این بیماری التهاب قسمت پایین بدن را نشان می‌دهند. بیش از نیمی از این کودکان همچنین دارای التهاب در بخش‌های مختلف روده هستند. بعضی از کودکان فقط التهاب روده دارند. بعضی‌ها التهاب را در اطراف روده‌ی کوچک، عمدتاً در قسمت وسط jejunum و ileum نشان می‌دهند. تعداد بسیار کمی فقط در معده و قسمت بالای روده کوچک التهاب دارند.

علت بیماری کرون شناخته شده نیست. این احتمال وجود دارد که کرون یک بیماری ارثی باشد که باعث پاسخ غیر طبیعی سیستم ایمنی بدن در دستگاه گوارش شود. افراد مبتلا به بیماری کرون بیشتر احتمال دارد بیماری خود را توسعه دهند. افرادی نژاد یهودی نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارند. رژیم غذایی و استرس باعث بیماری کرون نمی‌شود. آن‌ها می‌توانند نشانه‌ها را بدتر کنند، اما علت این بیماری نیستند.

خانمهای باردار

زنان مبتلا به کرون، قبل از اقدام به بارداری باید با پزشک خود صحبت کنند تا بتوانید بیماری را بهتر مدیریت کنند. با این اقدامات می‌توان بارداری و فرزند سالمی داشت. چنانچه در فکر اقدام به بارداری هستید، بهتر است از وضعیت در حال بهبودی بیماری کرون خود مطمئن شوید تا شانس بیشتری برای بارداری سالم و ایمن داشته باشید. در زمان بارداری باید به طور منظم توسط متخصص زنان و متخصص گوارش خود نظارت شوید تا سلامت جنین و وضعیت بیماری کرون در این دوران کنترل شود.
بیماری کرون می‌تواند دستگاه گوارش یک زن باردار را تحت تأثیر قرار دهد.

این بیماری بر روده‌ی بزرگ، کولون و روده‌ی کوچک یا گاهی اوقات هر دو تأثیر می‌گذارد. به طور دقیق علت بیماری کرون معلوم نیست. با این حال، رژیم غذایی خاص و استرس اثرات بیماری را تشدید می‌کند. تحقیقات اخیر نیز ثابت می‌کند که ژنتیک نیز می‌تواند به توسعه این بیماری در یک زن باردار کمک کند.
در برخی افراد، حاملگی تأثیر مثبت بر بیماری کرون دارد. بارداری می‌تواند علایم بیماری کرون را کاهش دهد. بعضی از زنان متوجه شده‌اند که علایم بیماری کرون در آن‌ها در حین بارداری بهبود یافته و عوارض کمتری در این دوران داشتند. این اتفاق احتمالاً به این دلیل است که حاملگی باعث سرکوب سیستم ایمنی بدن می‌شود. در واقع سرکوب سیستم ایمنی در بارداری با هدف پس نزدن جنین رخ می‌دهد. سابقه‌ی حاملگی ممکن است فرد را در برابر ابتلا به بیماری کرون در آینده محافظت کند. همچنین ممکن است نیاز به عمل جراحی را در آینده کاهش دهد. این به این سبب است که زنان باردار هورمون آرامش‌بخش Relaxin تولید می‌کنند تا از انقباض زودرس رحم پیشگیری کنند.

تشخیص و آزمایش های مربوطه

آزمایش خون: آزمایش خون ممکن است میزان گلبول‌های سفید خون و میزان رسوب‌دهی را نشان دهد که هر دو نشان دهنده‌ی عفونت و التهاب می‌باشند. سایر آزمایش‌های خون ممکن است تعداد کم گلبول‌های قرمز خون (کم خونی)، پروتئین‌های کم خون و مواد معدنی بدن را نشان دهند که منجر به از دست رفتن این مواد معدنی در اثر اسهال مزمن شده است.

آزمایش مدفوع: نمونه‌‌ی مدفوعی بیمار تحت بررسی آزمایشگاهی از نظر وجود خون و مخاط بررسی شده و از طرفی از نظر وجود عفونت‌های انگلی و انواع کرم‌ها و سایر عفونت‌ها بررسی می‌شود. آزمایش کالکوپروتکتین مدفوع ممکن است به بزرگسالانی که اخیراً علائمی مانند درد شکمی، اسهال یا یبوست داشته‌اند، توصیه شود. این آزمایش به پزشکان کمک می‌کند تا بین سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و بیماری التهابی روده (IBD) تفاوت قائل شوند.

آندوسکوپی و بیوپسی: پزشک ممکن است آندوسکوپی را برای تشخیص بهتر بیماری توصیه کند. در این روش با استفاده از ابزارهای پزشکی از داخل لوله گوارشی با یک دوربین کوچک که در انتهای یک لوله روشن قرار گرفته تصاویر مستقیم تهیه می‌شود تا محل بهتر مورد بررسی قرار گیرد. البته باید توجه داشت که دو نوع بررسی آندوسکوپی به نام کولونوسکوپی و آندوسکوپی بالایی وجود دارد.

کروموندیسکوپی: پزشک ممکن است کولونوسکوپی را برای بررسی پولیپ یا تغییرات پیش سرطانی توصیه کند ولی Chromoendoscopy یک روش اسپری رنگ مایع آبی در طول کولونوسکوپی است تا توانایی متخصص برای تشخیص تغییرات جزیی در پوشش روده افزایش یابد. این تکنیک ممکن است پولیپ زودرس یا مسطح را نیز شناسایی کند تا بیوپسی شده یا حذف شود. دفع محتویات دفعی آبی رنگ برای مدت کوتاهی پس از انجام این روش طبیعی است.

چه عواملی خطر ابتلا به کرون را افزایش می دهد؟

• سن: بیماری کرون می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما احتمال تجربه آن در سنین جوانی بیشتر است. اکثر افراد مبتلا به بیماری کرون قبل از ۳۰ سالگی به این بیماری دچار خواهند شد.
• قومیت: گرچه بیماری کرون می‌تواند در هر گروه قومی رؤیت شود، اما سفید پوستان و اقوام اروپای شرقی (اشکنازی) یهودیان بیشترین خطر ابتلا را خواهند داشت.
• سابقه‌ی خانوادگی: افراد در صورت داشتن یک فرد نزدیک مبتلا به بیماری کرون در اقوام درجه یک مانند یک والد، خواهر یا برادر در معرض خطر بیشتر ابتلا قرار خواهند گرفت. به صورتی که ۱ مورد از هر ۵ نفر مبتلا به بیماری کرون یک عضو خانواده مبتلا به این بیماری را دارند.
• سیگار: سیگار کشیدن مهمترین عامل خطر بیماری کرون است. سیگار کشیدن منجر به تشدید بیماری و خطر بیشتر جراحی خواهد شد. افراد سیگاری مبتلا حتماً باید سیگار را ترک کنند.
• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی شامل ایبوپروفن، ناپروکسن، دیکلوفناک و غیره است. در حالی که این داروها بیماری کرون را ایجاد نمی‌کنند، اما می‌توانند منجر به التهاب روده که بیماری کرون را بدتر می‌کند، شوند.
• محل زندگی: زندگی در یک منطقه شهری یا در یک کشور صنعتی احتمال ایجاد و ابتلا به بیماری کرون را افزایش می‌دهد. عوامل محیطی از جمله رژیم غذایی با چربی یا مواد غذایی تصفیه شده، در بیماری کرون نقش دارند. به نظر می‌رسد افرادی که در آب و هوای شمال زندگی می‌کنند نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

عوارض این بیماری

در مراحل اولیه، بیماری کرون باعث ایجاد زخم‌های کوچک، پراکنده، کم عمق و فرسایشی در سطح داخلی روده می‌شود. این فرسایش‌ها، زخم‌های آفتی نامیده می‌شوند. با گذشت زمان، فرسایش‌ها عمیق‌تر و بزرگتر می‌شوند، در نهایت زخم‌های واقعی (که عمیق‌تر از فرسایش هستند) باعث ایجاد زخم و سفتی روده می‌گردند.
با پیشرفت بیماری، قطر روده به طور فزاینده‌ای کاهش می‌یابد و در نهایت می‌تواند مانع عبور مواد درون خود شود. زخم‌های عمیق می‌تواند در دیواره‌ی روده سوراخ ایجاد کند و باکتری‌های داخل روده می‌توانند اندام‌های مجاور و حفره‌ی شکم اطراف را آلوده کنند. هنگامی که بیماری کرون باعث انسداد قسمتی از روده‌ی کوچک می‌شود، جریان محتوای آن نیز از طریق روده متوقف می‌گردد. علائم انسداد روده‌ی کوچک شامل گرفتگی‌های شدید شکم، تهوع، استفراغ و بی‌حسی شکمی است. زخم های عمیق همچنین می توانند با سوراخ ایجاد شده در دیواره‌های روده‌ی کوچک و روده‌ی بزرگ یک تونل بین روده و اندام‌های مجاور ایجاد کنند.
اگر تونل زخم به داخل حفره شکمی برسد، فضای خالی مجاور محتوی ترشحات چرکی آبسه شکمی ایجاد می‌کند که می‌تواند به توده‌ی شکمی، تب بالا و درد شکمی منجر شود. وقتی تونل زخم ادامه می‌یابد یک کانال به نام فیستول ایجاد خواهد شد. تشکیل فیستول بین روده و مثانه (فیستول حنجره‌ای) می‌تواند باعث عفونت‌های مکرر ادراری و عبور گاز و مدفوع در طی ادرار شود. وقتی فیستول بین روده و پوست ایجاد می‌شود (فیستول پوستی) ترشحات روده و مخاط همراه آن به صورت متورم و دردناک روی پوست شکم ظاهر می‌شود. توسعه‌ی فیستول بین کولون و واژن (فیستول کولون و واژن) باعث دفع گاز و مدفوع از طریق مهبل (واژن) می‌شود.

بیشتر بخوانید: ترشحات مقعدی

بنابراین عوارض بیماری کرون مربوط به التهاب درون روده‌ای عبارتند از:

• انسداد و سوراخ شدن روده کوچک؛
• آبسه‌ها؛
• فیستول‌ها؛
• خونریزی روده؛

انسداد عظیم یا انقباض کولون (megacolon) و پارگی (سوراخ شدن) روده عوارض بالقوه و تهدید کننده‌ی زندگی بیماران کرون هستند که هر دو به طور کلی نیاز به عمل جراحی کرون دارند، اما خوشبختانه این دو عارضه کمیاب هستند. سایر عوارض بیماری کرون شامل:

• افزایش خطر سرطان روده به علت التهاب مزمن روده‌: داده های اخیر نشان می‌دهد که خطر ابتلا به سرطان روده‌ی کوچک و کولون در بیماران مبتلا به بیماری کرون طولانی مدت وجود دارد.
• کمبود ویتامین و مواد معدنی: التهاب مزمن روده‌ی کوچک و یا بیمارانی که قسمت‌های آسیب دیده‌ی روده خود را از بین برده‌اند، ممکن است با کمبود جذب ویتامین B-12 مواجه شوند. با گذشت زمان، از دست دادن خون ناشی از التهاب و زخم معده باعث کم خونی فقر آهن می‌شود. ابتلا به بیماری کرون حتی می‌تواند ویتامین D را کاهش دهد که منجر به از دست دادن استخوان (استئوپنی یا پوکی استخوان) می‌شود. استفاده از کورتیکواستروئید می‌تواند باعث کاهش استخوان شود.

در مواردی عوارض بیماری کرون به دستگاه گوارش ختم نشده و نواحی خارج از آن را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد که عبارت‌اند از:

• سنگ کلیه: یک عارضه احتمالی از بیماری کرون در روده کوچک سنگ کلیه است.
• التهاب پوست: التهاب پوست شامل لکه‌های دردناک قرمز بر روی پاها (اریتماتوز ندوموس) و یک بیماری زخم پوستی است که عموماً در اطراف مچ پا به نام پودرما گانگرنوزوم یافت می‌شود.
• التهاب مفاصل، ستون فقرات: آرتریت می‌تواند درد، تورم و سفتی مفاصل را ایجاد کند و التهاب کمر (آرتریت مفصلی ساکرولیایک) و ستون فقرات (اسپوندیلیت انکیلوز) می‌تواند درد و سفتی ستون فقرات را ایجاد کند
• التهاب چشم: التهاب چشم می‌تواند مشکلات بصری ایجاد کند.
• التهاب کبد و مجاری صفراوی: التهاب کبد (هپاتیت) یا مجاری صفراوی (کلانژیت اسکلروز اولیه) نیز ممکن است رخ دهد. Cholangitis اسکلروزیس سبب کاهش و انسداد مجاری صفراوی تخلیه کبد می‌شود و می‌تواند به پوست زرد (زردی)، عفونت‌های مکرر باکتریایی و سیروز کبدی با نارسایی کبدی منجر شود. Cholangitis اسکلروزیس با نارسایی کبدی یکی از دلایل پیوند کبدی است. این بیماری نیز اغلب با توسعه سرطان مجاری صفراوی پیچیده همراه است.
• بیماران مبتلا به بیماری کرون همچنین ممکن است از افزایش گرایش به تشکیل لخته‌های خون (hypercoagulability) رنج ببرند.

روشهای درمان کرون

درمان کرون به طور کلی به روشهای مختلفی انجام می شود. برخی از این روشها عبارت اند از:

• درمان خانگی بیماری کرون
• درمان دارویی بیماری کرون
• درمان گیاهی و طب سنتی بیماری کرون

سوالات متداول